TOKOH
kali ini ialah Umar al-Mukhtar iaitu seorang tokoh pro-Kemerdekaan abad
ke-20 yang muncul memperjuangkan pembebasan negara Libya dari diduduki
penjajahan kuku besi Itali.
Pada awalnya nama Umar al-Mukhtar agak
asing dan kurang mendapat perhatian ramai berbanding beberapa
tokoh-tokoh pro-Kemerdekaan Islam yang lain.
Ketokohan dalam perjuangan beliau mula dikenali sekitar tahun 80-an apabila ketika itu muncul sebuah filem Omar al-Mukhtar: Lion Of The Dessert yang mana wataknya dilakonkan oleh pelakon Hollywood iaitu Anthony Quin.
Promosi
percuma Barat tersebut telah mengangkat lagi senarai tokoh-tokoh Islam
yang sepatutnya menjadi sumber inspirasi buat umat Islam hari ini. Al-Syahid
Umar atau Omar al-Mukhtar bin Umar al-Minifi telah dilahirkan pada
tahun 1858 di Barqah, Libya.
Beliau dikatakan keturunan daripada
keluarga farhat iaitu salah satu daripada puak al-Minifiyah yang
mengamalkan aliran sufi al-Sanusiyah yang berpusat di Cyrenaica, iaitu
di bahagian timur Libya.
Sejak kecil lagi Umar al-Mukhtar sudah
menunjukkan kebijaksanaannya. Beliau terdidik dalam suasana keluarga
yang mengutamakan nilai kerohanian.
Tambahan pula keluarganya sangat
kuat berpegang kepada amalan sufi al-Sanusiyah sehingga berjaya
mempengaruhi sikap dan keperibadian beliau menjadi seorang yang warak
dan terpuji akhlaknya.
Pendidikan
awal Umar al-Mukhtar hanyalah di sebuah sekolah pondok di Zanzur. Pada
tahun 1887, setelah mendapat galakan daripada keluarganya, minat Umar
al-Mukhtar untuk mendalami ilmunya mula bertambah.
Beliau kemudiannya
menyambung pelajarannya di Universiti Jaghbub iaitu ibu kota Libya
ketika itu dan memilih bidang agama yang bersesuaian dengan nalurinya.
Kemudian beliau berhijrah bersama gurunya ke kawasan padang pasir Kufra
pada tahun 1895.
Dua
tahun kemudian, setelah berjaya menamatkan hafalan al-Quran dan
pengajian agamanya Umar al-Mukhtar telah dilantik menjadi pengetua
sekolah al-Zawiyah al-Qusur di Jabal al-Ahdar iaitu di bahagian Tenggara Libya.
Di sini beliau telah menimba pengalaman pertama dalam bidang ketenteraan apabila turut serta dalam peperangan ketika menentang tentera Perancis. Pada tahun 1321/1903 beliau kembali semula ke Libya untuk mentadbir sekolah al-Zawiyah al-Qusur sehingga tahun 1921.
Mujahid
Umar al-Mukhtar merupakan simbol jihad telah diangkat oleh umat Islam
Libya yang menyokong penentangan terhadap penjajahan Itali. Ketika itu
Itali di bawah pemerintahan diktator Musolini yang telah mengisytiharkan perluasan kuasa dengan melebarkan empayarnya melalui penjajahan ke atas negara Libya.
Setelah
mendengar pendirian angkuh Musolini, Umar al-Mukhtar telah menyusun
strategi dengan menyatukan kabilah-kabilah dan seluruh rakyat Libya
melalui panji-panji jihad.
Dalam
sejarah Libya, beliau digambarkan antara tokoh terpenting yang
menyalakan semangat dan bara perjuangan rakyatnya demi mempertahankan
negara dan agama Islam.
Peperangan
pertama berlaku pada tahun 1911. Strategi tentera Itali untuk menguasai
Libya ketika itu, dilakukan dengan cara menyerang dan menguasai
kota-kota di bahagian pantai seperti Tripoli, Benghazi, Misrata dan
Derna satu demi satu. Namun begitu usaha Umar al-Mukhtar untuk
mempertahankan negara tidak kurang hebatnya sehingga berjaya memberi
tentangan walaupun dalam keadaan serba kekurangan.
Misalnya
pertempuran yang terjadi di al-Hani dekat Tripoli pada 23 Oktober 1911,
al-Rmaila dekat Misrata, al-Fwaihat dekat Benghazi pada Mac 1912 dan
Wadi al-Shwaer dekat Derna.
Walaupun ada
beberapa wilayah yang gagal dipertahankan namun, mereka telah menyusun
gerakan semula di kawasan pergunungan. Di sana mereka tidak hanya
berdiam diri, namun menyusun beberapa siri serangan lanjutan secara
gerila.
Sesungguhnya
jumlah bala tentera dan peralatan perang yang canggih tentera Itali
ketika itu, masih tidak berjaya melumpuhkan kekuatan roh jihad yang
ditiup oleh Umar al-Mukhtar terhadap tenteranya.
Mereka penuh yakin
dengan janji syahid buat mereka, walaupun jumlah tentera yang berjuang
bersama-samanya tidak ramai tetapi mereka mempercayai akan janji
Allah SWT yang menjelaskan bahawa golongan yang sedikit akan berjaya
menewaskan golongan yang banyak dengan izin Allah dengan syarat mereka
sentiasa bersabar.
Akhirnya
dalam satu pertempuran yang besar di al-Gherthabiya, dekat Sirt pada
April 1915, tentera Itali telah menerima tamparan hebat apabila
kehilangan ribuan tenteranya. Pertempuran tersebut menyebabkan
pemerintahan pusat di Itali terpaksa mengisytiharkan gencatan senjata
pada tahun 1917.
Sesungguhnya gencatan senjata tersebut telah memulihkan kekuatan tentera Umar
al-Mukhtar untuk menyusun semula pasukannya. Tambahan pula beliau telah
mendapat sokongan yang kuat daripada pemimpin baru gerakan al-Sanusiyah
iaitu Muhammad Idris untuk sama-sama membantu perjuangan beliau.
Pada tahun 1922, Umar al-Mukhtar dengan corak kepimpinannya yang berkarisma telah menyusun para mujahidin di Jabal al-Ahdar dan melancarkan penentangan baru terhadap tentera Itali.
Kebolehan
Umar al-Mukhtar dalam bidang ketenteraan sangat masyhur yang dilihat
melalui strategi perangnya yang luar biasa terutama di kawasan padang
pasir. Kemahiran beliau itulah menyebabkan beliau diberi gelaran lion of the dessert.
Selain itu kemahirannya dalam bidang politik juga dikagumi sehingga
mampu menyatukan perpaduan dan semangat jihad umat Islam ketika itu.
Faktor-faktor di atas membuatkan tentera Itali tidak senang duduk.
Mereka merasai bahaya yang bakal mengancam mereka sekiranya Umar al-Mukhtar tidak ditangkap. Lalu
pemerintah pusat Itali mengutus panglima perangnya iaitu, Badolio dan
kemudiannya Rodolfo Grasiani yang terkenal dengan kezaliman mereka bagi
memimpin tentera Itali menangkap dan melumpuhkan tentera Umar
al-Mukhtar.
Rodolfo
Grasiani sewaktu menyerang Libya dengan angkuh beliau menyatakan
prinsipnya, “Jika kamu tak bersamaku maka kamu adalah lawanku” Dengan
itu, mereka sendiri menghalalkan nyawa umat Islam yang tidak berdosa dan
dibunuh dengan kejam disebabkan kononnya menyokong perjuangan Umar
al-Mukhtar.
Langkah
pertama untuk melumpuhkan kekuatan tentera Islam, Rodolfo Grasiani
telah menghalang serta memutuskan sebarang bantuan ketenteraan dan
perhubungan luar yang bersempadan dan memasang kawat berduri sepanjang
300 km manakala tingginya 2 meter dan lebarnya 3 meter yang merentasi
dari pelabuhan Bardiyat Slaiman, bahagian utara Libya sehinggalah ke
al-Jagboub di bahagian tenggara Libya.
Langkah kedua beliau telah membina kem-kem tahanan seluruh Libya baik di al-Aghaila, al-Maghroun, Solouq, dan al-Abiyar.
Pada akhir November 1929 semua rakyat Libya di tangkap dan dipaksa untuk tinggal di kem-kem tersebut.
Pada tahun 1933, Dr. Todesky, ketua turus angkatan tentera darat Itali, dari unit kesihatan menulis sebuah buku yang bertajuk Cerinaica Today.
Dalam bukunya itu beliau menyebut bahawa dari bulan Mei sehingga
September 1930, lebih daripada 80 ribu warga Libya dipaksa meninggalkan
tanah kelahirannya dan hidup di kem-kem tahanan.
Kehidupan di kem-kem
tahanan tersebut sangat mengerikan. Bahkan ribuan yang mati kelaparan.
Beliau menambah bahawa hampir 55 peratus daripada 80 ribu tahanan
tersebut meninggal dunia.
Seorang sejarawan
Libya, Mahmoud Ali al-Taeb menyatakan bahawa pada November 1930 paling
tidak terdapat 17 kematian dalam sehari disebabkan kelaparan, penyakit
dan depresi.
Pada
tahun 1931, ketika gerakan menangkap rakyat Libya giat dijalankan, pada
masa yang sama usaha-usaha memburu tentera Umar al-Mukhtar terus
dilancarkan. Ini menyebabkan tentera Umar al-Mukhtar bergerak dan
bertahan di kawasan pergunungan sambil terus berjuang melawan penjajahan
Itali.
Walaupun usia Umar al-Mukhtar ketika itu 80 tahun, ditambah
dengan kesihatannya yang tidak menentu namun beliau tetap meneruskan
perjuangannya sehinggalah beliau berjaya ditangkap.
Setelah
dibicarakan beliau didapati bersalah dan dijatuhi hukuman gantung. Umar
al-Mukhtar meninggal dunia pada 16 September 1931 di Kota Solouq. Patah
tumbuh hilang berganti.
Walaupun jihadnya di tali gantung, namun roh
jihadnya tidak mati, malah perjuangannya telah membangkitkan inspirasi
kepada tokoh pemimpin Islam yang lain sehingga melahirkan singa padang
pasir yang baru seperti Ramadan al-Swaihli, Mohammad Farhat al-Zawi,
al-Fadeel Bo-Omar, Solaiman al-Barouni dan Silima al-Nailiah.Ibnuahmadakkurauwi
No comments:
Post a Comment